به سراغ من اگر می آیید . . .!

چرا بیداری شب و روز من به چشم هات خواب میدمنگران نباش عزیزم من به گلها آب میدمنگران نباش همیشه همه یِ کارها غلط نیستیکمی فکره چشم هات باش که مالِ خودت فقط نیستنگران نباش عزیم بزار راحت بشه خیالماگه تاره مویی از تو کم بشه وای به حالمنگران نباش عزیم ، نگران نباش عزیموقتی ابری میشه چشم هات میبینی که خیلی سردنچون حوالیه نگاهت همیشه زندگی کردمتو چقدر خوبی عزیزم ما یه قلبیم توو دو تا تنبیش از این مراقبت کُن از خودت به خاطر مننگران نباش عزیم بزار راحت بشه خیالماگه تاره مویی از تو کم بشه وای به حالمنگران نباش عزیم ، نگران نباش عزیم به سراغ من اگر می آیید . . .!...

اگه تو هم حس میکنی گوشای دنیا کرد شدهاگه یه جنگل پیش روت سوخته و خاکستر شدهاگه زمانه به تنت زخمای نامرئی زدهسایه ی برج سرطان رو سر تقویم منهسازتو بردار و بخون آوازی از جنس جنونترانه ای با لحجه ی عشق و یکی شدن بخونمن و تو باید با هم کوه ها رو جابجا کنیممنو تو باید باهم دنیارو همصدا کنیمرویاهات از یادت نرن آرزو هات تموم نشندنیا صداتو میشنوه زندگی رو فریاد بزنمن و تو باید با هم کوهارو جابه‌جا کنیممنو تو باید باهم دنیارو هم صدا کنیمرویاهات از یادت نرن آرزو هات تموم نشندنیا صداتو میشنوه زندگی رو فریاد بزنآخر راهمون اگه تو دل مه پنهون میشهاگه دلامون تو مسیر لحظه به لحظه خون میشهنگو صدای من و تو گم میشه تو همهمه هانگو که این سایه‌ی یدخیم میمونه رو سر مایک یصداتو میشنوه از اونور خاک زمینتنها ترانه میگذره از مرزای هر سرزمینمن و تو باید با هم کوه ها رو جابجا کنیممنو تو باید باهم دنیارو همصدا کنیمرویاهات از یادت نرن آرزو هات تموم نشندنیا صداتو میشنوه زندگی رو فریاد بزنمن و تو باید با هم کوهارو جابه‌جا کنیممنو تو باید باهم دنیارو هم صدا کنیمرویاهات از یادت نرن آرزو هات تموم نشندنیا صداتو میشنوه زندگی رو فریاد بزن به سراغ من اگر می آیید . . .!...

کدخدایی که گمان کرده خدای ده ماستکدخدایی که گمان کرده خدای ده ماست!کدخدا نیست خدا نیست بلای ده ماست…کدخدا نیست خدا نیست بلای ده ماست…روزگاریست به گوش همه خواند که خداست!روزگاریست به گوش همه خواند که خداست!خانه اش در ده ما نیست جدای ده ماست…بینوا بی خبر از حال و هوای ده ماست…بینوا بی خبر از حال و هوای ده ماست!کدخدا دیر زمانیست که دیوانه شده ست!کدخدا دیر زمانیست که دیوانه شده ست…از زمانی که به دیدار خدا رفته و در خانه شده ستخانه را دیده خدا را نه ولی با همه بیگانه شده ست!غافل از آن نکه خدا در همه جای ده ماست…بینوا بی خبر از حال و هوای ده ماست! به سراغ من اگر می آیید . . .!...